دود

ساعتم را با دختری کوک می کنم که هر روز صبح زیر پنجره اتاقم بدخوابگی هایش را دود میکند

هیچ و پوچ

همه مون داریم می دوییم. دنبال چیزی که نمیدونیم چیه؟دنبال کسی که نمیدونیم کیه و دنبال جایی که نمیدونیم کجاست. سردرگمیی تسلسل وار به دنبال پوچی
کجاست شادی؟ کجاست آرامش و کجاست اون مدینه ی فاضله ی احمقانه

بابا فیلسوف... بابا دانشمند

کافیه یکی دو تا پاراگراف از فروید و لاکان و نیچه حفظ باشی یکی دوتا نظریه ها رو هم نصفه نیمه بلد باشی اونوقت چهار تا جمله با کلمات سنگین هم بلغور کنی و ببینی که ملت احمق چطور دورو برت بال بال میزنن و تحویلت میگیرن.