ما که خاصیت این کجکی عکس گرفتنا رو نفهمیدیم.... الان دیگه تو همه ی عکسای سلفی و غیر سلفی و گروهی نفری همه روشونو میکنن اونور اما نگاه میکنن به دوربین البته لبا هم کمی تا قسمتی غنچه....
زیبایی شناسیم مخدوش شده یحتمل...
همه مون داریم می دوییم. دنبال چیزی که نمیدونیم چیه؟دنبال کسی که نمیدونیم کیه و دنبال جایی که نمیدونیم کجاست. سردرگمیی تسلسل وار به دنبال پوچی
کجاست شادی؟ کجاست آرامش و کجاست اون مدینه ی فاضله ی احمقانه
کافیه یکی دو تا پاراگراف از فروید و لاکان و نیچه حفظ باشی یکی دوتا نظریه ها رو هم نصفه نیمه بلد باشی اونوقت چهار تا جمله با کلمات سنگین هم بلغور کنی و ببینی که ملت احمق چطور دورو برت بال بال میزنن و تحویلت میگیرن.